محاوره وگفتگو يكى از شيوه هاى هنرى ادب بشمار مى رود كه شاعران در آن مى توانند مقاصد وآرزوها وپوشيده هاى روانى وفكرى خود را بيان كنند زيرا كه شيوهء گفتگو، تصاوير وتعبيراتى دارد كه زيبائى هنرى را در ( زبان شعر)* وژرفا واصالت تجربيات هنرى شعر را منعكس مى نماید، نيز در آن، انديشه هاى شگفت ونيكو ولذّت بخش ظاهر مى شوند لذا اين شيوه شايستهء مطالعه وتحليل مى باشد، واين گونه مطالعات در ادبيات فارسى نيازى به بحث وبررسى بيشترى دارد. اين بررسى، شگرد توصيفى وتحليلى را در پيش گرفت كه بر اساس مطالعه وبيان آنچه در آنست از ويژگيهاى شعرى وارزشهاى هنرى صورت مى گيرد، بنا بر اين پژوهنده مطالعهء روش گفتگو را در چكامه هاى ( اوحد الدين انورى)** برگزيد تا از شكلهاى گفتگو وعناصر هنرى آن سخن بگويد لذا اين بررسی در برگيرندهء پيشگفتار وتمهيد ومباحث مطالعه ونتيجه گيری شده است، تمهيد براى معرفى مفهوم (گفتگو) از لحاظ ( لغت واصطلاح) است، ودر مبحث اول ( شكلهاى گفتگو) از مهمترين چارچوب هايى كه گفتگو در آن آشكارمی شود ، سخن رانديم، وآن را بر دو نوع تقسيم نموديم: 1. گفتگوى مستقيم. 2. گفتگوى پوشيده وپنهان. اما مبحث دوم ( طرفهاى گفتگو) بر چهار بخش هستند: 1. گفتگو با نفس. 2. گفتگو با طرفهاى تخيّلى(فرض شده). 3. گفتگو با شخصيت هاى واقعى. 4. گفتگو با غير عاقل. سپس نتيجه گيری وخلاصه مى آيند، ودر اينجا بايد ذكر شود كه پژوهشگر از اين شگرد بعنوان راهى عملى آشكار بهره برد كه ميان چارچوب بيرونى ودرونىِ گفتگو را گرد آورد، اين شگرد از پايان نامه اى*** استوار وتيزبين به زبان عربى ستانده شده وبمثابهء زمينه اى خوب بوده كه پژوهنده را در ساختن وپديد آوردن انديشه اى نو وديدگاهى هويدا كمك كرده است.
زبان ابزار ارتباط میان انسانهاست،وکاربردشناسی مطالعهی کاربرد زبان است که بررسی مقصود گوینده یا نویسنده است. قدیمترین تعریف دربارۀ کاربردشناسی تعریف چارلز موریس بود که میگوید: کاربردشناسی مطالعهی رابطهی بین نشانهها وافرادی است که از آن نشانهها استفاده میکنند.ما در این تحقیق ،نقض اصل کمیت را در نمایشنامهی (دیوان بلخ) مورد بررسی قرار میدهیم.گرایس سال (1975) اولین بار اصل همکاری در دانشگاه هاروارد به
... Show More
بيشتر چکامه های شاعر ظهير الدين فاريابی(1) ستايش پادشاهان بودند و((سبيل الشاعر – اذا مدح ملکاً – ان يسلك طريقة الايضاح والاشادة بذكره للمدوح، وان يجعل معانيه جَزْلة، والفاظه نقيّة، غير مبتذلة سوقيّة ))(2) يعنى ((راه شاعر – هنگام ستايش پادشاهى – بايد راه روشن ساختن مطلب وبلند گردانيدن قدر ومنزلت ممدوح در پيش گيرد، ومعانى وى را استوار ومحكم، والفاظ را پاك وخالص نه بى ارزش وپست قرار دهد )). ما در اين مطالعه ترجيح دادي
... Show Moreكان من مظاهر تأثير اللغة العربية في الفارسية بعد الفتح الإسلامي، القرآن الكريم والحديث الشريف، فتأثر الشعراء والأدباء الإيرانيون بهما وبفنون أقوال العرب عموماً، فاقتبسوا في أشعارهم وكتاباتهم الفارسية أو العربية منها، كثيراً من الآيات والأحاديث والمصطلحات العربية، وهذا الاقتباس هو فنّ أدبي ينتمي الى المحسنات اللفظية والتي تشكّل مع المحسنات المعنوية عُنصُري علم البديع الذي هو فرع من ثلاثة علوم الى جانب عل
... Show Moreتحقیق حاضر با رویکردی از تحلیل ساختاری به نام برجستهسازی فرم و محتوای غزلی از مولانا را مورد بررسی قرار می‌دهد. برجستهسازی به معنای ظرفیت شاعر در بکارگیری بازیهای زبانی و موسیقایی و امکانات هنری خود است. به گونه‌ای که طرز بیان خود آشنازدا و برجستهساز باشد. مولانا با بهرهگیری از سازه‌های برجستگی متن از قبیل بازیهای آوایی، واژگانی، نحوی و موسیقایی، هماهنگی جالب میان ساختار و محتوا را نوآوری کرد. هدف این
... Show More(اسم واقسام آن از لحاظ معنی در زبان فارسی (عام.خاص.ذات.معنی
محور این بحث از این قرار است : آیا واج¬های (phoneme) زبان فارسی در صورت و معنای این زبان ، نقشی¬را ایفا می¬کند یا خیر؟، آیا این نقش، تنها در فارسی فصیح (نوشتاری) اثر دارد یا حتی در فارسی محاوره¬ای و گفتاری نقش مهمی بازی می¬کند؟، چه زمینه¬های اجتماعی که واج¬های معینی¬را بیشتر به¬کار می¬برد ؟، و به¬کار¬ بردن بعضی واج¬ها یا تکواژها ، چه نوعی از معنی به کلام می¬دهد ؟، و چه أثری بر رابطه میان گوینده و شنونده دارد؟.
... Show Moreبحث وبررسى در انديشهء بابا طاهر، مسألهء پرارجى است زيرا كه به فكر يك عارف شيدا مى پردازد كه اين پير ولى، بعنوان يك شاعر هم مى بود واشعارى را شورانگيز وپرسوز ومعطّر به بوى خيال وحكمت وعرفان سروده كه وى را در مراتب اوايل رباعى سرايندگان ادبيات فارسى قرار داده است. آوازهء اين عارف شاعر در سراسر جهان گشته وادبا وعلما در هر زمان ومكان با شور ومحبت بـه قصد بحث در انديشهء او راه را گشايانه گشودند بگونه اى كه مى توان وى را
... Show More