Sıfat - Fiillere Osmanlıcada fer’i fiil adı verilmektedir. Sıfat - fiiller için çeşitli kaynaklarda, kılın adı (kılın sanı[1]), ortaç[2], sıfat - fiil (sıfat - eylem[3]), partisip[4], isim - fiil[5] gibi terimler kullanılmıştır.

Sıfat - fiiller, isim- fiiler gibi fiilden türerler. Aldıkları belli başlı ekler vardır. Bu eklere sıfat - fiil ekleri denir.sıfat - fiiller, cümlede bir sıfat gibi görev yaparlar. Sıfatlar gibi isimlerin önün gelirler ve onları nitelerler tıpkı bir sıfat gibi ismin hal eklerini alabilirler.

Sıfatlarda görülen isimleşme olayı sıfat - fiillerd de gerçekleşir. Bunun için sıfat - fiilin eklendiği isim çok belirgin ise düşer ve bu isme gelen iyelik eki, ismin hal ekleri gibi ekler sıfat - fiilin üzerine eklenir. Böylece sıfat - fiil isimleşmiş olur. Sıfat - fiiller, cümlede her hangi bir sıfatın üstlenebileceği her türlü görevi üstlenebilirler. Sıfat - fiiller, zaman kavramı taşımları nedeniyle diğer fiilimsi eklerinden

[1] Türk Dil kurumu, Gramer Istılahları Türk Dili, 7: sayı, Ankara 1934, s.8 - 12.

[2] Türk Dil kurumu, Grameri Terimleri Türk Dili , Türkçe - Fransızca Belleten, 63 - 72: sayı, Ankara 1940, s. 1 -2.

[3] EMRE, Ahmet Cevat, Türk Dilbilgisi, Türk Dil yayınlar, İstanbul 1945, s. 46.

[4]Banguoğlu, Tahsin, Anahatlarıyla Türk Grameri, İstanbul 1940, s. 46.

[5]Eraslan , Kemal, Eski Türkçede İsim - Fiiller, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, İstanbul 1980, s. 133.