شیخ رضا طالبانی، شاعر معروف و برجسته کلاسیک کرد، در هجوسرایی بی‌منازع و بی نظیر بوده و به زبان های کردی، فارسی، عربی و ترکی شعر سروده است. وی در هر یک از این زبان ها به مثابه شهسواری ظاهر گشته و اشعارش از هرجهت بی‌نقص هستند. شیخ با اینکه آشنایی کامل دربارة ادبیات اقوام و ملت‌های منطقه داشته و با دیوان شاعران مأنوس بوده، اما راه تقلید را نپیموده و دارای سبک شخصی بوده تا جایی که از شاعران دیگر پیروی نکرده است. شیخ رضا از آن جهت که شاعر وهبی بوده در ایجاد ارتباط بین اشیاء و پدیده‌های حسی و انتزاعی برای تشکیل تصاویری خیالی توانایی خاص داشته است. صورخیال به عنوان یکی از عناصر اصلی شعر، در ایجاد ارتباط میان مفاهیم ذهنی، اشیا و پدیده‌‌هاي بیرون از ذهن نقش مهمی بر عهده دارد. زبان که وظیفۀ اصلی‌اش ایجاد ارتباط است، در آثار ادبی با عناصر خیال درهم آمیخته و موضوع آن بحث از صورخیال و تصویرهای شاعرانه می‌باشد.
در این مقاله، نگارنده با هدف تعیین تأثیر جغرافیا، طبیعت، آداب و رسوم و... در آفرینش تصویرهای خیالی و برای مشخص ساختن میزان نوآوری شیخ رضا، دیوان شعر فارسی و کردی وی را بر اساس عناصر سازنده صورخیال مورد بررسی قرار داده و تصاویر را بر سه وجه «تصویر کلیشه‌ای و تکراری، نوآوری در تصاویرهای کلیشه‌ای و ابتکار در خلق تصاویر» در هردو مقوله تشبیه و استعاره تقسیم بندی و آن را با نمونه شعری شاعران کلاسیک فارسی مقایسه کرده است.